Hepimizin masalları vardır. Kimimiz masalarımızı ciddiye almayacak kadar hayatın içine dolmuştur kimimizse bu masallarla yaşıyacak kadar yaşamın rengine kör olmuştur. Eğer biz bir masal yaratsaydık sanırım kadın kahramanımız Audrey Tautou erkek kahramanımızda cesareti ile aşk prensi olmayı kanıtlamış Guillaume Canet olurdu. Çünkü onlar yazılmış en içten en tatlı masalların kahramanları oldular. İşte Ensemble, C’est Tout bu iki yüreğimizi çalmış oyuncuyu bir araya getiriyor. Bu kez karşımıza Camille ve Frank olarak çıkıyorlar. Ama bir şansızlıkları var sanırım onları masalarımızın prens ve prensesi olarak hayal eden ve şimdiden onlara roller biçmiş olan bizler.
Filmin kahramanları, Camile ve Frank ve bu ikiliden bile bizi daha çok etkileyen bazen bizi güldürürken bazen de hüzünlendiren “Philiebert”. Film boyunca bu üçlünün yaşamlarının akışına ve yaşamlarının birbirine karışışına tanık oluyoruz. Heyecanlı ve kaygılı kırmızı papyonu ile bir o kadar da şirin Philbert ve onun ev arkadaşı anneannesinin ve işinin sorumluluklarından yorulmuş Frank. Akşamları ofis temizleyen çatıda yaşayan kahramanımız Camille. Filmin küçük ayrıntıları belki de anlatıyor bize bu yaşamları kesişen insanları. Satılması beklenen bir evin etrafına sığınan bu insanlar belki de kalıcı olan her şeye bu ev kadar uzaklar. Ancak bu üç kişinin de hayatı aralarındaki belki de en problemli gözüken ama hayata onlardan daha çok bağlanmayı başarmış Philibert’in bir gece verdiği kararla değişiyor ve evlerine yeni bir misafir katılıyor: Camille. Böylece hepsinin hayatı değişiyor. Bu yeni misafir ilk başta bazı sorunlara yol açsa da hepsinin “gönlünde” yer ediyor ve herkesin hayatını (kendininkini de) çok değiştiriyor.
İşte film bu yolda ilerlerken bize düşen bir masalı hayal etmemek. Nitekim bazı anlarda yönetmen ve senaristin de bizden farklı bir hayali olmadığını düşündürüyor.Yer yer masala kaçsa da, hayatın içinden bir film seyretmek için hele de böyle güzel bir sonbahar girizgahında, ne yapmalı?Koltuklara uzanmalı!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder