Seni rüyamda görürüm her gece. Ondan bundan konuşuruz. Güneşten, bitmek tükenmek bilmeyen kıştan.Gülüşüme karışan gülüşün ısıtırken içimi, yürüdüğümüz her yolu hafızama kazır yeniden yürüyemeyeceğimiz her günün hüznünü yaşarım .Sonra geldiğimiz sahil kenarında suyun akışıyla sakinleşir, kafamı omzuna yaslarım.Uzakta bir yerlere uzatır ellerimi " neresi ? " diye sorarım.
Cevap vermezsin, ağır ağır saçlarımın içinde dolaştırırsın ellerini ve güneş batarken omzumdan hiç bitmesin dediğimiz gece başlar arkamızdan.Ne olduğunu anlayamadan tükenir zaman, sessizce.Rüya gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder