İsmini Jack London’un 1904 yılında yayınlanan kitabı “The Sea-Wolf” dan alan Alex Church Brown’un projesi olan Sea Wolf, ismini aldığı yazar gibi California menşeili bir grup. İlk albümleri olan “Leaves İn The River”da daha önce The Shins, Band Of Horses, Fleet Foxes gibi isimlerle çalışmış olan Phil Ek’in de katkıları olmuş ki bu da beklentilerimizi biraz şekillendirebilir. Bu albüm aynı ismi taşıyan şarkısıyla akustik gitar tınılarıyla sakin bir başlangıç yapmış olsa da daha indie rock sınırlarında dolaşmaktaydı. Ancak şunu diyebilirim ki henüz tamamlanmamış bir puzzle gibi eksik bir görüntü verse de birleşmiş parçalarıyla daha da güzel olacağını hissettirmişti. İki sene sonra gelen ikinci stüdyo albümü “White Water, White Bloom“da bu çizgiyi düşürmeden fakat daha yavaşlamış ve ince ince sesler üzerinde ukeleleden gelen güzel melodilerle bizi çimlere uzandırmıştı. Fakat daha fazlası için üçüncü stüdyo albümleri “Old World Romance”e uğramamız gerekti.
Sea Wolf, Old World Romance albümünde için için gezen sonbahar havasını bu kez iyi kullanmış ve albümünü Sonbahar’ın başlarına denk getirmiş, isabetli olmuş. Fakat sonbahar deyince de hemen aklınıza dökülen yapraklar ve koskocaman rüzgarlar içinde kaybolmak gelmesin bu aslında bir yere geçemediğimiz ama bir yerde de kalamadığımız zamanları ifade etmekte. Eski anıların izleri ve yeni olacakların kaygıları içinde kaybolmak gibi. Ki Sea Wolf bunu pek güzel anlatıyor. Albümün ilk şarkısı olan “Old Friend”de de bahsettiği gibi yeniden yollara düşüyor ve geçmişle hesaplaşma başlıyor. Eve geliyor ve karşılaşmalar başlıyor. Bu eski bir sevgili (Priscilla’daki gibi) ya da “Kasper”deki gibi kendisi (kasperdeki gibi) de olabilir. Fakat geçmiş hesaplaşmaları sürerken albümün ilerleyen bölümlerinde ise geleceğe bir bakış başlar. Daha güçlü, daha emin :
“If I could surround you with beautiful sounds, I will
If I, if I could repay you for coming to save me, I will
If I, if I could be who you want me to be, I will
If I, if I could surround you with beautiful sounds, I will, I will, I will.”
Sanırım bu eminlik albümdeki her sese yansımış. Fakat albümün sahip olduğu bu iki bölümlülük içinde birinci bölümde kalan şarkılar yani eski hikayelerin izinde olanlar bizi biraz daha güçlü duygulara sürükleyebiliyor. “In Nothing”, güzel gitar tınıları ve Church’un fazla yükselmeden yaptığı çıkışlarıyla kafiyeli sözleriyle güzel bir çıkış şarkısı olması yanı sıra onu takip eden ”Priscilla”da karşılaşmalar içinde tüm tonlarıyla yerli yerinde bir şarkı. Albümün ikinci yarısını temsil eden yukarıda sözleri yer alan “Miracle Cure”ne kadar güzel sesler sunacağına dair kararlılık içinde sözler verse de kapanışında yer alan "Whirlpoor”u tüm karamsarlığıyla daha gerçekçi buluyorum. Albümün sonuna gelirken bizi içine çeken gölgeler içinde geçmişle yüzleşme hali her zaman bir sonuç vermese de bunu yapmamız gerektiğine dair duruş bence gayet yerli yerinde. Burada Sea Wolf için önemli olan anlatmak istediğini dinlenebilir bir şekilde geçirebilmesi ve bu iki bölümlü yolculuk içinde sonunda bunu anlatılabilir güzel bir formda birleştirebilmesi. Zamanın tüm hızına rağmen bazen belirsiz ve uzak kalan tüm sıcaklıklar ve içimize koşturan soğuklar içinde dinlenebilecek benim gibi bu gri günlerde çalıştığınız kafenin arka fonunda içinizden uykuyu kaçırmaya çalışırken size eşlik edebilecek şarkılar, iyi dinlemeler!
Postman8
Re-Cordis'ten alıntıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder