2009 yılında sıcacık ev kayıtlarıyla tanıştım Van Etten'le onun gitarı ve sesiyle yaptığı bu yolculuka onunla yürüdüm, her canlı performansını didik didik aradım. Şimdi yolculuğun bu durağı da (iyi ki) Küçük Çiftlik Park oldu. İlk duyduğumda Sharon'un İron Maiden, İnterpol gibi geniş kitleleri çağıran grupların çıktığı açık hava bir mekana neden davet edildiğini düşünmüş biraz da kızmıştım. Ancak mekanda kurulan sahne ve girişte verilen bahteniyeleri yere serip keyifli bir sohbet içinde sahneye çıkmasını beklemekte güzeldi. Kapalı bir mekanda biraz daha yakın ve daha sıcak mı olurduk? Evet. Ama pek de önemli değil çünkü tüm kendiliğiyle güzel bir konserdi.
Sharon tam vaktinde sahnedeydi, her zamanki gibi mütevazi tavrıyla bizi selamladıktan sonra son albüm Tramp'dan All I Can'le başladı. Geçmişe yönelik hesaplaşmaların, hayatını yeniden "yoluna koymanın" başlangıcı içinde olan bu şarkı aslında geri kalan öykünün de anlatılması için iyi bir başlangıç hem de iyi bir sondu. Ardından gelen Warsaw ve Epic albümünden Peace Signs, Save Yourself, o kısacık saçlı kızın büyüdüğünün yanına katılan bir çok enstürmanla tek başına odasından çıkıp gitarı ve sesiyle yalınlığında, yalnızlığında dolaşan kişinin artık olmadığını söylese de o yine oralarda bir yerde ve yine güzel işler çıkarıyordu. Özellikle son albümde sesi müziklerin birazcık da gerisinde kalsa ve bunun sevmemiş olsam da konser içerisinde bazı şarkılara haksızlık ettiğimi gördüm. Leonard, Give Out Sharon'ın kırılmış,içinde yoğrulduğu aşk hikayelerinin yine en saf şekilde dillendirildiği şarkılardı. İçimdeki bu geçmişe dair melankolik sevginin, onun sözlerinde ve yalın yalnızlığında yaşadığım özdeleşmişliklerin bazen yanıltıcı olabildiğini gördüm.
Değişmişti, saçları bile uzamış o kısacık saçlı kız yoktu. Onu nereden tanıdığımıza inanamadığını birçok kez belirtti. Utangaçca sessiz kayıtlarda gönlündeki tüm doluluğu dayanamayıp dışarı saçan o kız olduğunu ama şartların artık değiştiğini kabullenmeye belki o da hazır değil. Ama bu değişim Sharon Van Etten'i daha tanınır kılmaktan öte değil o hala mütevazi ve naif. Elinden gelenin en iyisi ve ya daha fazlası değil hala All i Can de bahsettiği gibi hatalar yapmakta cünkü elinden gelen bu ki bu da benim için hala bir ümit ve ayakta kalma nedeni. Sharon hala beraber yürüdüğüm. Yine de Because i was in love'da duymak isterdim, o akustik konserlerinin güzel ince tınılarını. Belki bir gün yeniden mümkün olur, kim bilir? O zamana kadar Serpents, A Crime, Love More, One Day gayet güzel çaldıkları tüm şarkılarla bu konserin anısı hala kulaklarımızda olacak. Bu yıldızlı, sıcak gece için teşekkürler!
Not: Fotoğraflar için Oya Yalcin'a çok teşekkürler!
Postman8
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder